Elmira Musayeva, 53 ετών

Πριν από δύο χρόνια, όταν τελείωσε το Μαϊντάν κι ενώ υπήρχαν ακόμα τα πράσινα ανθρωπάκια στην Κριμαία, πήγα στο φαρμακείο. Εκεί υπήρχε ολόκληρη ουρά για ένα καταπραϋντικό. Αυτό που συνέβαινε γύρω μου, έμοιαζε με ένα κακό όνειρο.

Alim Aliyev, 27 ετών

Όταν μετακόμισα στη Λβιβ πριν από επτά χρόνια, δεν είχα την αίσθηση ότι Κριμαία ήταν πολύ μακριά μου και ότι υπήρχε ρήξη με την Πατρίδα, μπορούσα ανά πάσα στιγμή να πάρω το τρένο και να πάω στο σπίτι μου, να δουλέψω μερικές εβδομάδες από εκεί, να δω τους φίλους και να επισκεφθώ τα αγαπημένα μου μέρη. Με τους φίλους μου είχαμε μια παράδοση: Αυθόρμητα επιλέγαμε ένα μέρος, επιβιβαζόμασταν σε ένα λεωφορείο και πηγαίναμε σε διάφορες γωνιές της Κριμαίας: Γκουρζούφ, Μπαλακλάβα, Μισχόρ...

Olga Duhnich, 34 ετών

Εγώ άφησα πίσω μου την Κριμαία στις 5 Μαρτίου του 2014.

Μία ημέρα πριν δέχθηκα τηλεφώνημα από ένα φίλο, ο οποίος μου είπε ότι έπρεπε να φύγω επειδή σε μία-δύο μέρες θα έρχονταν στη δουλειά μου στο Πανεπιστήμιο για να μιλήσουν μαζί μου οι υπάλληλοι της πρώην Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας. Την ίδια ημέρα αγόρασα ένα εισιτήριο και πήγα στο Κίεβο, με την κατανόηση ότι, αν όχι για πάντα, τότε για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα θα ζω εκεί.

Pavel Casarin, 32 ετών

Είναι εύκολο να είσαι Ουκρανός, όταν έχεις μια μητέρα από το Zhitomir (βορειοδυτική Ουκρανία), ο πατέρας σου είναι από το Rivne (δυτική Ουκρανία) και στην παιδική ηλικία σου άκουγες τα τραγουδιστά νανουρίσματα στα Ουκρανικά. Όταν αρχικά μεγάλωσες χωρίς να υπάρχουν ερωτήσεις σχετικά με το ποια είναι η θέση σου στο κράτος. Όταν γρήγορα συνειδητοποίησες ότι εδώ είσαι εσύ και αυτή είναι η χώρα σου. Και πολύ πιο δύσκολο αν δεν έχεις όλα αυτά τα εσωτερικά αποθέματα. Για παράδειγμα, αν δεν είσαι ένας φυλετικός Ουκρανός.