| sadowod.com | vivaspb.com |

Η λίστα του Πούτιν. Οι πολιτικοί κρατούμενοι από την Ουκρανία στις ρωσικές φυλακές

Γράφτηκε από τον/την Admin2 . ΡΩΣΙΑ

Εκτός από τον Oleg Sentsov, η Ρωσία κρατάει για πολιτικούς λόγους τουλάχιστον άλλους είκοσι Ουκρανούς. Το Focus ανακάλυψε και αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζονται οι εναντίον τους κατηγορίες και πως εξασφαλίζονται οι ομολογίες των εγκλημάτων που δεν έχουν διαπράξει

Η υπόθεση της «γενοκτονίας»

Όταν το Αύγουστο του 2014, ένας κάτοικος της περιφέρειας του Luhansk, Σεργκέι Litvinov ένιωσε πόνο στα δόντια, δεν είχε ιδέα ότι η νόσος αυτή θα αποτελούσε την αιτία της μακράς φυλάκισής του σε μια ρωσική φυλακή. Εκείνη την εποχή, στην ενεργών εχθροπραξιών περιοχή Luhansk και στα πιο κοντινά ουκρανικά νοσοκομεία, η διαδρομή αποκόπηκε. Κάποιος πρότεινε στον Litvinov να διασχίσει τα σύνορα με τη Ρωσία, για να μεταβεί στο νοσοκομείο της περιφέρειας του Ροστόφ. Εκεί τον απήγαγαν μασκοφόροι άνδρες. Η Ρωσική Διερευνητική Επιτροπή άνοιξε μια ποινική υπόθεση με την κατηγορία της γενοκτονίας, και ο Litvinov ενοχοποιώντας τον εαυτό του, ομολόγησε ότι σκότωσε 39 άντρες, όπως επίσης ότι βίασε και δολοφόνησε οκτώ γυναίκες και ένα 12χρονο κορίτσι.

Αργότερα ο Litvinov είπε στον Ουκρανό πρόξενο ότι την ομολογία του την πήραν με βασανιστήρια, κυρίως διαπερνώντας ηλεκτρικό ρεύμα μέσα από το σώμα του. Μετά από κάποιο διάστημα, η Ρωσική Διερευνητική Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι ο φάκελος της υπόθεσης ήταν στημένος. Στα πρωτόκολλα ο Litvinov «ομολόγησε» ότι οι ενέργειές του έγιναν «με στόχο την επιδείνωση της δημογραφικής κατάστασης μεταξύ του ρωσόφωνου πληθυσμού».

Όταν κατέστη σαφές ότι ο απόφοιτος επτά τάξεων και πολυτεχνίτης Litvinov δεν μοιάζει με έναν αιμοδιψή ναζιστικό-τιμωρό, οι Ρώσοι ερευνητές διαφοροποίησαν γρήγορα την υπόθεση και τον κατηγόρησαν για ληστεία. Παρά το γεγονός ότι ο δικηγόρος του Litvinov υποστηρίζει ότι η παρούσα υπόθεση ήταν επίσης αρκετά διαφανής, τον Φεβρουάριο το ρωσικό δικαστήριο προχώρησε στην εξέταση της υπόθεσης.

Η υπόθεση της Τσετσενίας

Οι ρώσοι εισαγγελείς απήγγειλαν κατηγορίες για τη λεγόμενη υπόθεση της Τσετσενίας, η οποία περιλαμβάνει επίσης τους πολίτες της Ουκρανίας Mykola Karpyuk και Stanislav Klyh. Και οι δύο κατηγορούνται για συμμετοχή στις μάχες της Τσετσενίας, στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 από την πλευρά των αυτονομιστών και συμμετοχή στη δολοφονία τουλάχιστον 30 ρώσων στρατιωτών.

Τον ακτιβιστή των εθνικιστικών κινημάτων Karpyuk είχαν συλλάβει το Μάρτιο του 2014, όταν διέσχιζε τα ουκρανο-ρωσικά σύνορα, ενώ τον ιστορικό Klyha τον Αύγουστο του ίδιου έτους στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Μετά από βάρβαρα βασανιστήρια (ασφυξία, ηλεκτρικό ρεύμα, βελόνες κάτω από τα νύχια, και ούτω καθεξής) και αμφότεροι είχαν ενοχοποιήσει τους εαυτούς τους με την εξομολόγηση του βασανισμού και της δολοφονίας Ρώσων στρατιωτών. Ο Karpyuk προσπάθησε να αυτοκτονήσει κόβοντας το λαιμό του με ένα σκουριασμένο καρφί. Σύμφωνα με τη δική του «ομολογία», τις μάχες στην Τσετσενία παρακολούθησαν ο πρώην πρωθυπουργός της Ουκρανίας Arseniy Yatsenyuk και πρώην αρχηγός του Δεξιού Τομέα Dmitriy Yarosh.

Η συμμετοχή του Karpyuk και του Klyha στα υποτιθέμενα εγκλήματα «επιβεβαιώνεται» μόνο μέσα από ενδείξεις τις οποίες και οι δύο αρνήθηκαν δημοσίως, όπως και την απόδειξη του υπότροπου τοξικομανή Malofeev. Παρά το γεγονός αυτό, η δίκη στην υπόθεσή τους συνεχίζεται.

Η υπόθεση των «κατάσκοπών»

Η ρωσική κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει τους Ουκρανούς όχι μόνο ως βίαιους εξτρεμιστές, αλλά και ως ύπουλους κατασκόπους. Ούτε καν η ηλικία των «υπόπτων» δεν αποτελεί εμπόδιο. Ο πρεσβύτερος μεταξύ όλων των ουκρανών πολιτικών κρατούμενών είναι ο 73χρονος Yuriy Soloshenko, πρώην διευθυντής του εργοστασίου «Ζνάμια» στην πόλη Πολτάβα, το οποίο παρείχε ανταλλακτικά για τη ρωσική αμυντική βιομηχανία. Ο Soloshenko βγήκε στη σύνταξη το 2010, αλλά τις σχέσεις με τους Ρώσους συναδέλφους δεν είχε διακόψει και αυτό εν τέλει έπαιξε τραγικό ρόλο στη ζωή του.

Τον Αύγουστο του 2014, μετά από πρόσκληση ενός παλιού συνεργάτη του, ο Soloshenko αναχώρησε για τη Μόσχα, όπου κρατήθηκε από την FSB. Ο Soloshenko χρεώνεται την προσπάθεια για εξαγωγή από τη Ρωσία κάποιων μυστικών συστατικών για το πυραυλικό σύστημα «S-300», το οποίο λειτουργεί από το 1975. Παρά τον παραλογισμό των κατηγοριών, ο Soloshenko ομολόγησε την ενοχή του. Πιθανώς, με αντάλλαγμα για μια μειωμένη ποινή αντί των (δυνητικών) 20 ετών στη φυλακή, το δικαστήριο τον καταδίκασε σε έξι χρόνια κάθειρξη.

Ακόμα λιγότερα έχουν γίνει γνωστά σχετικά με την υπόθεση του Valentin Vygovskiy, ο οποίος συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2014 στην Κριμαία, και καταδικάστηκε στα 11 χρόνια αυστηρού καθεστώτος «για κατασκοπεία στην αεροδιαστημική βιομηχανία στη Ρωσία». Όπως και στην ιστορία του Soloshenko, έτσι και στον Ουκρανό για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν επέτρεπαν να μιλήσει με τον πρόξενο, ενώ και ο ίδιος ηρνείτο να πει τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, ακόμη και στους ανεξάρτητους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στην ίδια κατηγορία με αυτές τις ιστορίες συγκαταλέγεται και η υπόθεση του Victor Schur, ενός Ρώσου ο οποίος συνδέεται στενά με την Ουκρανία: Εκεί ζουν όλοι οι συγγενείς του, εκεί μετά τη συνταξιοδότησή του εγκαταστάθηκε και ο ίδιος. Ο Schur κατηγορείται για «κρατική προδοσία» υπέρ της Ουκρανίας, την οποία διέπραξε με την υποκίνηση των ουκρανικών ειδικών υπηρεσιών. Η κύρια απόδειξη είναι μια εικόνα του στρατιωτικού αεροδρομίου στην περιοχή Μπριάνσκ όπου βρέθηκε στην κάμερά του. Το αεροδρόμιο εγκαταλείφθηκε τη δεκαετία του ’80! Ο Schur συνελήφθη στα ουκρανο-ρωσικά σύνορα το Δεκέμβριο του 2014 ενώ τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, καταδικάστηκε σε 12 έτη φυλάκιση. Όπως ο Soloshenko και ο Vygovsky, έτσι ο Shur παραδέχτηκε την «ενοχή» του.

Η υπόθεση των «τρομοκρατών»

Μια ξεχωριστή ομάδα ουκρανών πολιτικών κρατούμενων που συνελήφθησαν στα κατεχόμενα εδάφη της Κριμαίας, είναι αυτή στην οποία συγκαταλέγεται ο Vygovskoy. Όμως η πιο γνωστή υπόθεση, είναι αυτή των «τρομοκρατών της Κριμαίας», η οποία περιλαμβάνει τον Oleg Sentsov, τον Alexandr Kolchenko, τον Gennady Afanasiev και τον Αlexey Cirno. Αυτοί οι τέσσερις, σκηνοθέτης, ακτιβιστής, φωτογράφος και δάσκαλος της ιστορίας αντιστοίχως, σύμφωνα με την εκδοχή της ανάκρισης, δημιούργησαν μια τρομοκρατική ομάδα που ήθελε να κάνει τις αρχές της Κριμαίας «να αποφασίσουν την αποχώρηση της Δημοκρατίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία». Για το σκοπό αυτό, δήθεν οργάνωσαν τις πυρκαγιές στις εγκαταστάσεις της Ρωσικής Κοινότητας της Κριμαίας και του κόμματος του Πούτιν «Ενωμένη Ρωσία. ενώ ήθελαν να ανατινάξουν το άγαλμα του Λένιν και το μνημείο «Αιώνια φλόγα». Συνελήφθησαν το Μάιο του 2014 και, σύμφωνα με τις τότε τάσεις της Ρωσικής προπαγάνδας κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στο «Δεξιό Τομέα», αν και ο ίδιος ο Kolchenko ήταν γνωστός ως ο άνθρωπος αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων.

Ο Cirniy και ο Afanasiev έσπασαν πρώτοι, άρχισαν να συνεργάζονται με την ανάκριση, ομολόγησαν την ενοχή τους και συκοφάντησαν τον Sentsov και τον Kolchenko. Όπως και στις περισσότερες από τις άλλες υποθέσεις, τις μαρτυρίες τους απέσπασαν με βασανιστήρια. Ειδικότερα, μία από τις πιο δοκιμασμένες μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι Ρώσοι αστυνόμοι στον Afanasyev ήταν τα βασανιστήρια με ηλεκτροπληξία. Και οι δύο κατέληξαν με επτά χρόνια φυλάκισης.

Ωστόσο, ήδη κατά τη διάρκεια των ακροάσεων των Sentsov και Kolchenko, οι οποίοι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την ενοχή τους, ο Afanasiev ξαφνικά αρνήθηκε την κατάθεσή του, ομολογώντας σχετικά με τα βασανιστήρια που του είχαν κάνει. Ως απάντηση το προσωπικό της FSB τον απείλησε με την αντιμετώπιση των πιο δύσκολων συνθηκών διαβίωσης στη φυλακή. Τα λόγια τους δεν διαχωρίστηκαν από την πράξη: Μετά την άφιξή στη φυλακή, ο Afanasiev τοποθετήθηκε σε ένα κελί τιμωρίας, υπό τους πλέον αυστηρούς όρους κράτησης, έχοντας ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο.

Η απελπισμένη πράξη του Afanasiev δεν βοήθησε τους Sentsov και Kolchenko. Ο πρώτος πήρε 20 χρόνια φυλάκισης, και ο δεύτερος άλλα 10. Εκτίουν τις ποινές τους στους χώρους κράτησης Γιακουτία και Chelyabinsk, αντιστοίχως.

Δεν είναι λιγότερο παράλογη η υπόθεση του ακτιβιστή της Πανουκρανικής Οργάνωσης της Κριμαίας «Svoboda» και συμμέτοχου στο Euromaidan Alexandr Kostenko. Χρεώθηκε με την παράνομη κατοχή της κάνης ενός όπλου και επίσης ότι κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στο Κίεβο, υποκινούμενος «από αίσθηση ιδεολογικού μίσους» έριξε μια πέτρα σε ένα στρατιώτη του «Berkut». Μια τέτοια προσέγγιση, όταν η ρωσική Θέμης δικάζει τον πολίτη της Ουκρανίας για ορισμένες ενέργειες που αυτός δήθεν διέπραξε κατά άλλου πολίτη της χώρας σε ουκρανικό έδαφος, προκαλεί απορία. Ο Kostenko είχε λάβει σχεδόν τέσσερα χρόνια φυλάκισης. Ασφαλώς και στην περίπτωσή του, τα βασανιστήρια με ρεύμα έκαναν τη δουλειά τους.

Η υπόθεση των «Τατάρων της Κριμαίας»

Μεταξύ των Ρώσων πολιτικών κρατουμένων, υπάρχουν και πολλοί από τους Τατάρους της Κριμαίας. Αρκετοί από αυτούς εμπλέκονται στην υπόθεση των συγκρούσεων στο κτίριο του Ανώτατου Συμβουλίου της Αυτόνομης Δημοκρατίας της 26ης Φεβρουαρίου 2014.
Από τα επτά διαδηλωτές Τατάρους της Κριμαίας, στη φυλακή βρίσκονται τρεις, μεταξύ των οποίων ο αναπληρωτής πρόεδρος της Mejlis, του λαού των Τατάρων της Κριμαίας, Ahtem Chiygoz. Όλοι κατηγορούνται για συμμετοχή σε μαζικές ταραχές και απειλούνται με ποινή φυλάκισης μέχρι και 10 χρόνια. Για ίδια περίπτωση, ο καμεραμάν του καναλιού ATR ο Eskender Nebiev καταδικάστηκε σε 2,5 έτη με αναστολή. Όπως συμβαίνει με την υπόθεση του Kostenko, η ρωσική επιβολή του νόμου αδιαφορεί για ότι στα γεγονότα στο Ανώτατο Συμβούλιο της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας συμμετείχαν μόνο πολίτες της Ουκρανίας, σε έδαφος της χώρας.

Μια ειδική περίπτωση είναι η υπόθεση εναντίον του γιου του ηγέτη των Τατάρων της Κριμαίας Mustafa Dzhemilev - Hayser. Αυτός όντως διέπραξε ένα ποινικό αδίκημα το Μάιο του 2013, όταν τραυμάτισε θανάσιμα τον Fevzi Edemova, ο οποίος υπηρετούσε στο σπίτι του Dzhemilev. Κατά τη διάρκεια της κατοχής της χερσονήσου, ο Dzhemilev Jr ήταν στη φυλακή του Bakhchisarai, έχοντας συλληφθεί από τις ρωσικές αρχές στην περιοχή του Κρασνοντάρ. Ταυτόχρονα, το Εφετείο του Κιέβου αποφάσισε ερήμην να απελευθερώσει τον Hayser από την επιτήρηση. Την αντίστοιχη απαίτηση απέστειλε στη Ρωσία το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όμως αγνοήθηκε. Τον Απρίλιο του 2014 ωστόσο, το Δικαστήριο του Κίεβου αναγνώρισε τον Hayser Dzhemilev ως ένοχο και τον καταδίκασε σε τρία χρόνια και οχτώ μήνες φυλάκισης. Η ουκρανική πλευρά έχει καταθέσει αίτημα έκδοσής του, και πάλι όμως χωρίς αποτέλεσμα.

Στη Ρωσία, οι ακροάσεις προχωρούσαν ως συνήθως. Παρά το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος ήταν πολίτης της Ουκρανίας, και, ως εκ τούτου, όπως και στις άλλες διαδικασίες της Κριμαίας, η υπόθεση δεν ήταν υπό τη δικαιοδοσία των ρωσικών δικαστηρίων, ο Dzhemilev καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκισης στη Ρωσία! Στις 26 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, αρνήθηκαν την πρόωρη αποφυλάκιση στον γιο του Dzhemilev. Η πολιτική φύση της λύσης αυτής είναι προφανής: Ο Hayser χρησιμοποιείται ως μέσο πίεσης για τον πατέρα του, στον οποίο γενικά έχει απαγορευτεί η είσοδος στην Κριμαία. Σύμφωνα με τον Μustafa Dzhemilev, στο γιο του πρότειναν να αλλάξει υπηκοότητα σε αντάλλαγμα για την αμνηστία, αλλά εκείνος αρνήθηκε.

Το αποτελείωμα του Πούτιν

Σύμφωνα με τα λεγόμενα της ακτιβίστριας του Εuromaidan-SOS Αλεξάνδρα Ματβιγτσούκ, ανοίγοντας τις υποθέσεις για τους Ουκρανούς πολίτες, η ρωσική κυβέρνηση έχει δύο στόχους. Ο πρώτος είναι να κόψει εξ αρχής την κάθε δημόσια δραστηριότητα που έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική της Μόσχας. Δεύτερον, να δαιμονοποιήσει περαιτέρω την Ουκρανία, εκθέτοντας τους πολίτες της ως τρομοκράτες και κατασκόπους.

Αυτό εξηγεί τις μη εκλεκτικές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις ασφαλείας και τους δικαστές, όλα για την επίτευξη των κορυφαίων στόχων. Έτσι, άλλον τρόπο για να μείνουν ελεύθεροι, εκτός από τον πολιτικό, οι κρατούμενοι του Κρεμλίνου δεν έχουν. Οι πραγματικές επιλογές είναι δύο: είτε μέσως ανταλλαγής στο πλαίσιο των συμφωνιών του Μινσκ, ή μέσω της εφαρμογής της συμφωνίας μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, σύμφωνα με την οποία οι πολίτες των δύο χωρών στέλνονται για την έκτιση της ποινής τους στην πατρίδα τους.

Το επίσημο Κίεβο δεν ξεχνάει τους φυλακισμένους του Κρεμλίνου. Οι εκπρόσωποι των προξενείων στη Ρωσία πηγαίνουν τακτικά στα δικαστήρια και προσπαθούν να περάσουν τους πολίτες μας στα κέντρα κράτησης. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ουκρανίας συνεχώς προβαίνει σε δηλώσεις και αποστέλλει στη Ρωσία σημειώματα διαμαρτυρίας μετά από κάθε παραβίαση των δικαιωμάτων των Ουκρανών, ενώ βοηθά να οργάνωση δημόσιων εκδηλώσεων προκειμένου να επιστήσει την προσοχή στους ουκρανούς πολιτικούς κρατούμενους στη Ρωσία, στο πλαίσιο της εκστρατείας #LetMyPeopleGo.

Τώρα στη ρωσική φυλακή κανείς ουδείς είναι εξασφαλισμένος. Ουδείς μπορεί να νιώθει ασφαλής. Ο αποτελεσματικός μηχανισμός προστασίας είναι ένας, να μην μεταβείς στη Ρωσία.

Μετάφραση: Ιωάννα Τελιανίδη

Πηγή: 1